Η οικονομική κατάρρευση του 2008 έκανε κάποιους από εμάς να ρίξουμε μια κριτική ματιά στην κρίση, στον καταναλωτισμό, την οικονομία και το περιβάλλον. Ξαφνικά, όλα όσα ήξερες αρχίζουν να είναι υπό απειλή και οι πολιτικοί ηγέτες, σου λένε απλά να συνεχίζεις να καταναλώνεις.
Η δημιουργία ποδηλατόδρομου στο πολυσύχναστο μέτωπο του παραλιακού δρόμου αλλά και άλλων δρόμων στην πόλη έρχεται να αποδείξει πως οι υποδομές έχουν πάντα το ίδιο αποτέλεσμα: αν φτιάξεις περισσότερους δρόμους για αυτοκίνητα, θα γεμίσεις αυτοκίνητα.
Είναι φορές που σκέφτομαι πόσοι από εμάς έχουν συνείδηση ότι η κοινωνία μας είναι μια κοινωνία αφασίας και παραίτησης και πως σε όσους ελάχιστους, εύλογα, ξεπηδούν αντιστάσεις για έναν δρόμο που θέλουν να ακολουθήσουν, λίγο έστω διαφορετικό, ο δρόμος αυτός είτε δεν θα γίνει αντιληπτός, είτε σκοπίμως θα υποβαθμιστεί, είτε απλά θα αφεθεί να περάσει, σαν να μην υπήρξε ποτέ…
Μετά το κούρεμα που υποστήκαμε, όλες οι καταθέσεις είναι ρίσκο, και μάλιστα από το πρώτο ευρώ. Όλα είναι ρίσκο, μια κοινωνία κάθε μέρα παίζει ρώσικη ρουλέτα για το ποιος θα είναι ο επόμενος.
Μετά από αρκετό καιρό συνειδητής τηλεοπτικής και ραδιοφωνικής άρα και ειδησεογραφικής αποχής είπα να ανοίξω το ρημάδι το ραδιόφωνο για να ακούσω, τι παρακαλώ;
Πριν από λίγες μέρες, αν και αθόρυβα, άνοιξε τις πόρτες της στον κόσμο η Μαρίνα Λεμεσού κι από την πρώτη στιγμή δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο.
Η περιήγηση στο χάρτη της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς αφήνει πικρή γεύση. Μέρες μετά τις ευρωεκλογές, το πολλαπλό είδωλο του φασισμού, βρίσκεται πια μπροστά μας.
Να μιλήσω για τις ευρωεκλογές, για την αποχή, να αναλύσω αποτελέσματα; Νομίζω όλοι ξέρουμε τι σημαίνει πολιτική απαξίωση τώρα πια. Επιλέγω να μιλήσω για το σάπιο πολιτικό σύστημα και για το πώς δούλευε μέχρι σήμερα μπας και βρούμε την άκρη του νήματος και γίνουμε όλοι πιο αισιόδοξοι.
Σ’ ένα ηθικό περιβάλλον, σαφώς και δεν θα υπήρχε κανένα ψεγάδι σε μια τέτοια απάντηση. Εάν αυτός που την χρησιμοποιεί ως «απάντηση» είχε πίσω του μια ενάρετη κατάσταση, ένα περιβάλλον ασπίλου δικαιοσύνης, τότε ναι, αυτή η απάντηση θα είχε ακαταμάχητο ηθικό υπόβαθρο.
Ευρωεκλογές είναι οι εκλογές στις οποίες τα κόμματα κατεβάζουν υποψηφίους αδιαφορώντας πλήρως, αφού στην πραγματικότητα δεν είναι κανονικές εκλογές αλλά μια τεράστια δημοσκόπηση που διεξάγεται προκειμένου να μάθουμε ποιανού κόμματος η λύσσα για εξουσία, έχει πείσει περισσότερο το σώμα των ψηφοφόρων.
