Πολίτες τελευταίας κατηγορίας τα άτομα με αναπηρίες
Πολίτες δεύτερης ή ακόμα και τρίτης κατηγορίας είναι στην Κύπρο τα άτομα με αναπηρίες κι αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς καθημερινά και σε διάφορα επίπεδα. Όσο και αν οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες και οι άλλες Αρχές σε τοπικό επίπεδο, προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν είναι έτσι, είτε πλανώνται οι ίδιοι είτε υποτιμούν τη νοημοσύνη μας.
Αν δούμε το ζήτημα από την πλευρά της προσφερόμενης κρατικής μέριμνας και αρωγής, δεν χρειάζεται και πολύς κόπος να αντιληφθεί κανείς αυτό που πραγματικά συμβαίνει κι όχι αυτό που προσπαθούν οι υπεύθυνες υπηρεσίες να μας σερβίρουν.
Σκεφτείτε μόνο πόσες φορές είδαμε συνανθρώπους μας με σωματικές ή άλλες αναπηρίες που, εκτός των άλλων, τους καθιστούν και ανίκανους για εργασία, να αναγκάζονται να καταφεύγουν στα ΜΜΕ για να πουν τα προβλήματα τους (κάποιες φορές να εξευτελίζονται) ελπίζοντα ότι με αυτό τον τρόπο μπορεί να ευαισθητοποιηθούν οι αρμόδιες Αρχές και να τους δώσουν την πρέπουσα σημασία.
Ειδικότερα τα άτομα με σωματικές αναπηρίες και πιο πολύ αυτοί που κινούνται με τροχοκαθίσματα, μήπως δεν έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με φαινόμενα που κατοχυρώνουν τη δυσμένεια με την οποία αντιμετωπίζονται από τις τοπικές Αρχές αλλά και τον ιδιωτικό τομέα…
Είδατε πολλά κτήρια, καταστήματα και άλλους χώρους όπου συναθροίζεται πολύς κόσμος, να υπάρχουν οι απαραίτητες διευκολύνσεις για τους ανάπηρους; Ακόμα και τα πεζοδρόμια, στις πλείστες περιπτώσεις, κάθε άλλο παρά προσφέρονται για χρήση από άτομα με τροχοκαθίσματα αφού είτε είναι στενά, είτε στη μέση έχουν φυτευτεί δέντρα και θάμνοι ή είναι σπασμένα και επικίνδυνα.
