Παλιά Ζαχαροπλαστεία της Λεμεσού ΙΙ

Γλυκά σημεία αναφοράς της Λεμεσού

To ζαχαροπλαστείο SALON BEIRUT ιδιοκτησία του τουρκοκύπριου Ενβέρ Τζελάλ λειτούργησε γύρω στο 1930. Βρισκόταν στη Πλατεία Ηρώων ή Κκεσουγλούδκια σε ιδιόκτητο κατάστημα εκεί που είναι σήμερα το σωματείο ΑΡΗΣ Λεμεσού.

Μέρος Β’

Παλαιότερα βρισκόταν σ’ άλλο κατάστημα στο δρόμο νότια της Πλατείας Ηρώων, την οδό Παύλου Μελά.

Αυτό το ζαχαροπλαστείο φημιζόταν για τους ωραίους μπακλαβάδες στους οποίους χρησιμοποιούσε βούτυρο χαλεπιανού που έφερνε από τη Βηρυτό.

Επίσης έφτιαχνε ωραίες τούρτες και σοκολατίνες. Ακόμη πιο φημισμένο ήταν το πολύ ωραίο του παγωτό. Απ’ αυτό ψώνιζε αρκετός κόσμος όπως επίσης καθόντουσαν για να απολαύσουν τα ωραία του γλυκίσματα έξω από τη Πλατεία Ηρώων.

Μετά την έναρξη της τουρκοανταρσίας, ο ιδιοκτήτης του εγκατέλειψε το κατάστημα της Πλατείας Ηρώων και μεταφέρθηκε στην αρχή της οδού Αγκύρας όπου συνέχιζε τη λειτουργία του.

Στην οδό Αγκύρας είχε το ζαχαροπλαστείο του και ο τουρκοκύπριος Αχμέτ Ζαφήζ, δίπλα από το φημισμένο εστιατόριο του επίσης τουρκοκύπριου Καουρμά. Το ζαχαροπλαστείο του Αχμέτ Ζαφήζ λειτούργησε κι αυτό την περίοδο του 1930 περίπου. Παρασκεύαζε σπουδαίους μπακλαβάδες, και κανταΐφια, αλλά αυτό που τον ξεχώριζε ήταν η μπουγάτσα του που από το πρωί αρκετός κόσμος την έτρωγε για πρόγευμα. Συγκέντρωνε αρκετούς πελάτες τουρκοκύπριους και ελληνοκύπριους, εκτιμώντας τα ωραία του γλυκίσματα.

Το ζαχαροπλαστείο του Αβράμη βρισκόταν επί της οδού Αγίου Ανδρέου μεταξύ των καταστημάτων της Αγοράς Λανίτη και της οδού Σαλαμίνος. Ήταν ένα παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο της περιόδου του 1930 όπου παρασκεύαζε διάφορα γλυκίσματα, και μπορούσε ο κόσμος να καθίσει ή να τα αγοράσει για το σπίτι του.

Κυρίως καταπιανόταν και με τα κεράσματα για γάμους και βαφτίσια όπως κουραμπιέδες και παστίτσια. Επίσης παρασκεύαζε «σανιές» με κόλλυβα για τα μνημόσυνα. Κάθε Πέμπτη έφτιαχνε ωραία «σιαρλόττα» και αρκετοί νεαροί πήγαιναν για να την απολαύσουν.

Μετά τη φυγή των ελλαδιτών και των κυπρίων της Αιγύπτου, κατόπιν της ανόδου του Νάσερ στην εξουσία, το 1956 κάποιοι ήλθαν και στη Λεμεσό. Ένας απ’ αυτούς ήταν και ο πολύ σπουδαίος ζαχαροπλάστης Χρίστος Τυλληρίδης.

Άνοιξε το φημισμένο ζαχαροπλαστείο ELITE στην οδό Αγίας Ζώνης, όπου παρασκεύαζε εκτός των άλλων σπουδαίους λιβανέζικους μπακλαβάδες, κανταΐφια και άλλα, στα οποία χρησιμοποιούσε βούτυρο χαλεπιανού και χαλεπιανά. Φημισμένα ήσαν τα λουκούμια (κουραμπιέδες) για γάμους κ.λ.π.

Στο ELITE καθόταν κόσμος σε τραπεζάκια απολαμβάνοντας τα σπουδαία του γλυκίσματα.

Υπήρξαν και άλλα ζαχαροπλαστεία και συνεχίζουν ακόμη κάποια απ’ αυτά να λειτουργούν τα οποία δεν ήσαν τόσον έντονα σαν σημεία αναφοράς λόγω του ότι δεν καθόταν κόσμος για να σερβιριστεί, αλλά περισσότερο για να παραλάβει παραγγελίες ή να αγοράσει για το σπίτι του.

Τέτοια ήσαν το ΤΡΙΑΝΟ στην οδό Γλάδστωνος, το ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ επί της οδού Ανεξαρτησίας, το ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ, το ΠΑΡΘΕΝΩΝ κ.λ.π.

Το λοκματζίδικο του Χαμπή

Το είδος αυτό του ζαχαροπλαστείου του Χαμπή έφτιαχνε αποκλειστικά και μόνο ωραίους «λοκμάδες» και «σιάμισιη». Βρισκόταν στην γωνία Γλάδστωνος και Ηπείρου κάτω από μια μεγάλη πετρόκτιση δεξαμενή ή ντεπόζιτο που αποθήκευαν νερό για την πυροσβεστική υπηρεσία, στην διάρκεια του Β’ παγκόσμιου πολέμου.

Το κέντρο αυτό άρχισε να λειτουργεί το 1955 περίπου. Ο Χαμπής ο λοκματζιής όπως ήταν σ’ όλους γνωστός με το πλήρες όνομα του Χαράλαμπος Κ. Χαραλάμπους, ήταν ένας πολύ ευρηματικός και εφευρετικός άνθρωπος. Είχε άριστες γνώσεις μαγειρικής, ζαχαροπλαστικής κι ακόμη μηχανολογίας.

Εκτός από τους λοκμάδες παρασκεύαζε σπουδαίους κουραμπιέδες, παστίτσια και άλλα για γάμους και βαφτίσια. Από τότε άρχισε να καθιερώνει πρώτος το σύστημα catering για διάφορες εκδηλώσεις. Κατασκεύαζε μηχανήματα για τη παραγωγή κανταϊφιού και φύλλου μπακλαβά όπου τα έστελλε μάλιστα σ’ άλλες χώρες, όπως στην Αυστραλία και Αμερική.

Το χώρο κάτω από τη δεξαμενή τον αξιοποίησε κατάλληλα για να είναι βασικά η κουζίνα παρασκευής των λοκμάδων και των σιάμισιη. Γύρω από τη δεξαμενή έστησε υπόστεγο όπου καθόντουσαν οι πελάτες σε τραπεζάκια απολαμβάνοντας τους φρέσκους λοκμάδες και σιάμισιη.

Στο κέντρο αυτό του Χαμπή γινόταν το αδιαχώρητο, ιδίως τα Σαββατόβραδα και τις Κυριακές. Η οδός Γλάδστωνος τις δεκαετίες του 50 και του 60 ήταν πολυσύχναστη με την νεολαία και όχι μόνο, να πηγαινοέρχεται σ’ αυτήν. Ήταν το ονομαζόμενο «νυφοπάζαρο» η οδός Γλάδστωνος διότι ήταν ο μόνος εύκολος τρόπος συνάντησης αγοριών και κοριτσιών για να ανταλλάξουν μια ματιά, ένα πείραγμα, μια κουβέντα που θα προχωρούσε στη συνέχεια στη σύναψη πολύ προσεκτικών σχέσεων και μετά στο γάμο. Το λοκματζίδικο του Χαμπή κράτησε μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1990 όπου στην συνέχεια δυστυχώς κατεδαφίστηκε.

Ζαχαροπλαστείο ΝΤΕΛΙΣ

Το ζαχαροπλαστείο «ΝΤΕΛΙΣ» ήταν μια ξεχωριστή παρουσία στη ζαχαροπλαστική κουζίνα της Λεμεσού. Άρχισε τη λειτουργία του γύρω στα 1940-42 από τον αιγυπτιότη κύπριο Δημητρίου, που επέστρεψε για εγκατάσταση στη Κύπρο. Το «ΝΤΕΛΙΣ» βρισκόταν επί της οδού Ανεξαρτησίας πρώην Μακεδονίας και του παραλιακού δρόμου Σπύρου Αραούζου. Σήμερα σ’ αυτό το κατάστημα βρίσκεται υποκατάστημα της Ελληνικής Τράπεζας.

Το ζαχαροπλαστείο αυτό κέρδισε αρκετή πελατεία σχεδόν αμέσως μετά την έναρξη της λειτουργίας του για την μεγάλη ποικιλία και την ποιότητα των γλυκισμάτων του. Μεταξύ των νέων γλυκισμάτων ήταν η λώρα, η δούκισσα, οι τρούφες, οι εργολάβοι κι ένα σωρό άλλα. Αρκετός κόσμος καθόταν εκεί για να απολαύσει κάποιο από τα ωραία του γλυκίσματα, ή μπορούσε να τα αγοράσει για το σπίτι του ή για κεραστικά στη δουλειά του.

Ζαχαροπλαστείο ΛΗΤΩ

Στη προκυμαία της Λεμεσού, άρχισε τη λειτουργία του την δεκαετία του 1930- 40 το ζαχαροπλαστείο «ΛΗΤΩ» με ιδρυτή το μ. Αναστάση Ηρακλειδίου. Βρισκόταν στην βόρεια πλευρά του παραλιακού δρόμου Χριστόδουλου Χατζηπαύλου πάνω στη γωνιά που σχηματίζεται με την οδό Γεωργίου Κατσουνωτού (πρόσφατη ονομασία δρόμου).

Η θέση αυτή του ζαχαροπλαστείου «ΛΗΤΩ» πάνω στη προκυμαία με το κύμα της θάλασσας, τότε, να φθάνει σχεδόν μέχρι σ’ αυτό το έκανε να είναι πολύ ρομαντικό και ελκυστικό. Οι πελάτες καθόντουσαν, τα καλοκαίρια ιδίως, έξω κοντά στη θάλασσα απολαμβάνοντας τα γλυκά του μ. Αναστάση. Ήταν πολύ κοντά στο γνωστό καφενείο ΑΚΤΑΙΟ, συμπληρώνοντας με την ύπαρξη του στην περιοχή, την γενική εικόνα της τέρψης και ψυχαγωγίας.